…

„Jesteśmy niestałymi, głupimi istotami ze słabą pamięcią i ogromnym darem do samozniszczenia.”
– Susanne Collins „Kosogłos”

Czy czujesz to co ja? Czujesz jak moja dusza umiera i kruszy się jak szkło? Nie, nie czujesz tego, nie rozumiesz i nikt nie zrozumie jak może czuć się osoba, która walczy o odrobinę szczęścia, której życie w ostatnich dniach to nieustająca wojna, która każdego dnia toczy walkę, z każdym dniem ma coraz więcej ran, coraz mniej siły i tak bardzo nie chce już dłużej żyć, ale musi i jedyne co trzyma przy życiu to nadzieja, że w końcu to minie, że ten koszmar się skończy i może w końcu wyjdzie słońce, a miłość uleczy wszystkie rany.

Bez wsparcia, bez zrozumienia dzień po dniu umieram…
Umieram dla Ciebie, walczę dla Ciebie i wszystko co robię, robię tylko dla Ciebie, dla siebie nie muszę, dla siebie jestem martwa, może kiedyś zrozumiesz, może jeszcze nie będzie za późno